Projekt stanowił kolejny etap prac związany z budową drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską. Zadanie polegało na pogłębieniu toru wodnego o długości 8,2 tysięcy metrów. Pozwoliło to na przepływanie statków o długości 100 metrów, szerokości do 20 metrów i zanurzeniu 4,5 metrów.

Zakres zadania obejmował prace podczyszczeniowe i refulacyjne na nowoprojektowanym torze wodnym – przez Zalew Wiślany, od rzeki Elbląg do kanału przez Mierzeję Wiślaną (od kilometra 10+400 do kilometra 18+600).

Poza pogłębieniem drogi wodnej do co najmniej 5 metrów, konieczne było również jej poszerzenie. Aby statki mogły się mijać, a ich rufy swobodnie wchodziły w zakręty, szerokość toru zwiększono aż do 120 metrów.

Poszerzenie zaprojektowano po wyjściu z Zatoki Elbląskiej na Zalew Wiślany. Projektowany promień łuku dla statku miarodajnego na zakręcie to 900 metrów. Zmienne szerokości toru połączone są odcinkami przejściowym o długości 600 metrów. Ze względu na bezpieczeństwo ruchu i łatwość nawigowania, tor wodny na zakręcie wpisany jest między odcinki proste, łączące punkty charakterystyczne. Odcinki te tworzą krawędzie, pomiędzy którymi dno zostało wybrane do głębokości technicznej.

Wydobyty w czasie prac piasek został przetransportowany i odłożony na Sztucznej wyspie, która powstała w ramach pierwszego etapu budowy drogi wodnej łączącej Zalew i Zatokę.

Poza robotami czerpalnymi dostarczono również wyposażenie nawigacyjne: 35 sztuk pław (boi) – po lewej stronie 18 czerwonych, walcowych i po prawej 17 zielonych, stożkowych.